sur dika glacio de mia lageto,
mi rimarkis etan beston.
Ĝi aspektis, kvazaŭ rapide fuĝanta ŝrŭbeto.
Sed piedetoj jam estis senmovaj,
nur ili tuŝis duran glacion kaj korpo kiel ŝtono.
La vosto rememorigis la sagon de l' arko,
kiu strebis transporti korpeton al sekura varma loko.
Ĉu ĝi intencis promeni,
aŭ serĉi nutraĵon, eble viziti konatojn,
tio nur restos mistero?
Elirante ĝi el varma dometo
ne supozis, kaj ne sciis, kio estas frosto.
Nur ĝi estis certa atingi elektatan celon.
Ĝi faris tion nokte,
ĉar nokto estas pli sekura ol tago,
romantike, la lumanta luno, brilantaj steloj.
Tiu ĉi historieto okazis sur faco de la lageto,
kaj trafas ne nur priskribitan besteton - sorikon
Sed, ankaŭ dum la vintro pereas birdoj kaj bestoj,
pro malvarmo kaj manko de nutraĵo.
La naturo, ĝi estas bela,
sed samtempe tiel kruela.
No comments:
Post a Comment