La naturo

gi

La naturo.
Naturo ĝi estas bela, sed samtempe tiel kruela. La tago, la lasta vendredo tagmeze /19.08 /, estis sufiĉe milda kaj bela, nenio aŭguri ion ekstreman, sed tuj ektondris kaj ekis pluvego kaj ventego. Ventego akiris ĉ 100km/h, mi ĉion vidis, arboj kliniĝis preskaŭ  tero, etaj objektoj flugis en aeron, eĉ en mia distrikto damaĝis tegmentojn de la domoj. Feliĉe, mia domo ne estis damaĝita, kvankam arbobranĉego falis tre proksime de ĝi, sed dek grandaj arboj estis falegaj sur mia kampo. Sur la foto oni vadas eĉ elradikojn de saliko, mia la plejmalnova kaj la plejgranda arbo. Tio ĉi daŭris eble 30 da sekundoj, sekve nur pluvis. Ankaŭ evidentiĝis, ke en la arbego estadis abeloj, mi pri tio estis senkonscia. /mi skribis pri svarmo en alia arbo en la antaŭa notico/  Eble, mi savigis ilin, tuj preparante abelujon. Imagu la tuta svarmabelaro estis en aero, ili malorientiĝis plene, post la ŝoko ili  ekserĉi sian lokon, mi helpis al ili arangi denove harmonian familion, sble